İbn Meymûn’da Tanrı’nın İlmi ve İnayet İlişkisi Problemine Eleştirel Bir Yaklaşım

Bu makale, İbn Meymûn’un (ö. 1204) Delâletu’l-Hâirîn adlı eserinde Tanrı’nın ilmi ve inâyeti arasında kurduğu ilişkiye odaklanmıştır. amaçla önce filozofun meselesine bakışı genel hatlarıyla ele alınmış; daha sonra inâyet teorisi ayrıntılı bir şekilde incelenmiştir. Meymûn’a göre, filozofların Tan-rı’nın tikelleri bilmediği yönündeki iddiaları, konusundaki hatalı görüşle-rinden kaynaklanır. O, hak etme esasına aklî mükemmelliğe dayalı gö-rüşüyle bilmesiyle ilgili şüphelerin ortadan kalkacağını iddia eder. Ancak kimi düşünürler ile ara-sında ilişkiyi problemli görmüştür. bildiği konu-sunda net pozisyon almakla birlikte bâtınî anlatımı, gerçek görüşünü halktan gizlediği şeklinde yorum-lanmıştır. Neticede Delâletu’l-Hâirîn’in ilim inâyete ilişkin bölümleri bu konuda yazılmış ikincil literatür değerlendirilerek, Meymun’un ortaya koy-duğu teorisinin bildiğini göstermede başarısız olduğu sonucuna varılmıştır.